ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΑΛΟΙΜΟΝΟ

Be there or be…square

Ποιός θα μας το έλεγε;
Αυτό που ξεκίνησε ως αστείο μιας παρέας
κατέληξε να μετράει ένα χρόνο ζωής κιόλας…
Ένα “ελεύθερο” πειρατικό ραδιόφωνο
που έμαθε να περπατάει πάνω στα κύματα..

Αυτόν τον ένα χρόνο αδιάκοπης συνεχούς
παρουσίας και προσπάθειας, το γιορτάζουμε
όλοι μαζί κι ανταμώνουμε με μουσικές, ποτά
και χαμόγελα, για ένα βράδι
που θα το θυμόμαστε, τουλάχιστον ως του χρόνου…

Πολλαπλές εκπλήξεις για εκείνη τη βραδιά
Μείνετε συντονισμένοι.

ROOTS
freestyle cocktail bar
Κωνσταντινουπόλεως και Κελεού 1, Γκάζι
Τηλ.: 2114035649

ΑΓΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
C R E D O
( ω ς ε ί θ ι σ τ α ι ν α λ έ μ ε λ α τ ι ν ι σ τ ί )

Α

Πιστεύω εις ένα Ποιητήν εκτός ουρανού/ φυγάς θεόθεν και αλήτης, Εμπεδοκλής / και επί γης /εξόριστος πάνω στη γη κ.λ.π. του Βωδελαίρου/.

Β

Πιστεύω εις ένα Υπολογιστήν εντός κεραυνού και δια της ύλης.

Γ

Υποφέροντας άχραντα /ουσιαστικόν/ ο Ποιητής ανατείνεται βραδυφλεγής αυτόχειρας εξυπακούοντας πολύωρους ύπνους.

Δ

Τα υποψήφια λάθη λιγοστεύοντας.

Ε

Ορατών τε πάντων και αοράτων ιερουργώντας την αποκρομμύωση.

Ζ

Ο Ποιητής έχει τίποτα /βλέπε τους αναχωρήσαντες/.

Η

Πιστεύω εις ένα Ποιητήν που λέει: η τρέλα μ’ αρέσει. γελοιοποιεί την ύπαρξη. ας ανάψω απ’ τη μάνα μου.

Θ

Συνταχτικό δεν το γνοιάζεται στην προσταγή της μουσικότητας. Μαζί και μ’ άλλες ακόμη λευτεριές, και τα νυ παίζονται κατά την έννοια ήχος οπουδήποτε. Π.χ. τον χειμώνα εδώ, το χειμώνα εκεί. δε θα ’ρθει – δεν θα καταλαγιάσουμε, κ.λ.π. κ.λ.π.

Ι

Ο Ποιητής γυμνάζει τη σκέψη σε απογύμνωση.

Κ

Κι αν είναι έλληνας οφείλει να σπουδάζει πάντοτε της Αττικής τη λεπτότητα, σε φως, βουνά, χωράφια και θάλασσα. Διδάσκει γλώσσα η λεπτότητα τούτη.

Λ

Κι αν είναι βαθιά πεπρωμένος ο Ποιητής εκφράζει το ανεξήγητο του εξηγητού. τυγχάνει νόμιμος διάδοχος του επιστήμονα και προκάτοχος του.

Μ

Στον αφρό δεν έχει διάρκεια. στο πατοκάζανο μαίνεται ο Ποιητής.

Ν

Φλογοδίαιτος και ποτέ ξελυτρωμένος.

Ξ

Ο Ποιητής κάποτε πρέπει να λέει: μεγάλη κατανάλωση παρουσίας – γενείτε και λίγο μοναξιάρηδες!

Ο

Ο Ποιητής είναι αμφίφλοξ.

Π

Επιδέχεται θανάτους και αναστάσεις.

Ρ

Ακροθωρίζει και υπάρχει σε ξαφνοκοίταγμα.

Σ

Είναι ουραγός της μητέρας.

Τ

Ανέσπερος από ηλικία.

Υ

Πιστεύω εις ένα Ποιητήν που λέει: να συμπέσουν οι αγνότητες. Μέχρι την Κόρινθο του Σύμπαντος ή μακρύτερα.

Φ

Σε ανώτερη απελπισία.

Χ

Σε φαεινότερη πεμπτουσία.

Ψ

Σε μιαν αίσθηση που πτηνούται.

Ω

Συγχωρώντας τους πάντες.

Ο π ο ι η τ ή ς έ χ ε ι έ ν α β έ β α ι ο δ ρ ό μ ο

Γεννιέται ο άνθρωπος κι ο ήλιος γίνετ’ αμέσως πάθος

ο ποιητής έχει ένα δρόμο σαν όνειρο μαύρο χαμογελαστό

έχει ένα βέβαιο δρόμο

τόπους–τόπους αγκάθια

τόπους–τόπους ωραία χαλιά

π’ ο άτυχος τα ματώνει.

Κι όταν ο ήλιος πέσει στις θνητές κορφές

αρχίζουν τ’ άστρα. Εκεί του δρόμου η τέλεψη

πάλι μια γέννα μάς προσμένει.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Κ ρ ι τ ι κ ή τ η ς π ο ί η σ η ς

Ε! τι καθόσαστε λοιπόν ποιητές

βγήτε στους δρόμους, καβαλήστε στα λεωφορεία, ανεβήτε στις αμαξοστοιχίες

να δήτε καθώς θ’ απαγγέλετε τα τραγούδια σας

ν’ ανθίζει μες στην καρβουνόσκονη σαν έν’ άσπρο τριαντάφυλλο

το γέλιο των μηχανοδηγών.

Πηγαίντε στη λαϊκή αγορά

ανάμεσα στις φωνές και τη μυρουδιά των λαχανικών.

Είναι εκεί μια αντρογυναίκα με ξυλοπάπουτσα

που αν χαμογελάσει με τους στίχους σας

σημαίνει πως κάτι φτιάξατε στη ζωή σας.

Γιατί αυτή η αντρογυναίκα με το πλατύ, βλογιοκομένο πρόσωπο

έχει τρία παιδιά σκοτωμένα

και δεν τόχει σκοπό να γελάσει με μυξάρικους στίχους.

Ανεβήτε με τα πριονοπέδιλα πάνω στους στύλους του τηλέγραφου

και τραγουδήστε και ξανατραγουδήστε

και κουνώντας σαν ένα τσαλακωμένο κασκέτο την καρδιά σας

χαιρετήστε

το μέλλον.

Ο π ο ι η τ ή ς I

Προσπαθεί να φαίνεται ήρεμος. Να μοιάζει με τους άλλους. Κι

είναι στιγμές που το κατορθώνει.

Όμως τις νύχτες δεν μπορεί να κοιμηθεί. Οι μεγάλες φτερούγες

του δε χωράνε μέσα στον ύπνο.

Ο π ο ι η τ ή ς ΙΙ

Λένε μάλιστα πως όταν πέθανε ακολούθησαν τη νεκρική πομπή

όλες οι λάμπες πετρελαίου των θλιμμένων προαστίων, χαμηλωμένες

βέβαια για την περίσταση.

Κι έτσι εξηγήθηκαν πολλές απ’ τις παλιές υπερβολές του.

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Ὁ π ο ι η τ ή ς

Σὰ θὰ μὲ βροῦνε πάνω στὸ ξύλο τοῦ θανάτου μου

γύρω θά ῾χει κοκκινίσει πέρα γιὰ πέρα ὁ οὐρανὸς

μιὰ ὑποψία θάλασσας θὰ ὑπάρχει

κι ἕν᾿ ἄσπρο πουλί, ἀπὸ πάνω, θ᾿ ἀπαγγέλλει μέσα

σ᾿ ἕνα τρομακτικὸ τώρα σκοτάδι, τὰ τραγούδια μου.

Τ ὸ κ ε φ ά λ ι τ ο ῦ π ο ι η τ ῆ

Ἔκοψα τὸ κεφάλι μου

τό ῾βαλα σ᾿ ἕνα πιάτο

καὶ τὸ πῆγα στὸ γιατρό μου

–Δεν ἔχει τίποτε, μοῦ εἶπε,

εἶναι ἁπλῶς πυρακτωμένο

ρίξε το μέσα στὸ ποτάμι καὶ θὰ ἰδοῦμε

τό ῾ριξα στὸ ποτάμι μαζὶ μὲ τοὺς βατράχους

τότε εἶναι ποὺ χάλασε τὸν κόσμο

ἄρχισε κάτι παράξενα τραγούδια

νὰ τρίζει φοβερὰ καὶ νὰ οὐρλιάζει
τὸ πῆρα καὶ τὸ φόρεσα πάλι στὸ λαιμό μου

γύριζα ἔξαλλος τοὺς δρόμους

μὲ πράσινο ἑξαγωνομετρικὸ κεφάλι ποιητῆ

ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ

Σ τ ο ν τ ά φ ο μ ο υ

Όχι λουλούδια. Ένα φύλλο άσπρο χαρτί,

δυο φύλλα έτοιμο άσπρο χαρτί,

δυο φύλλα ανυπόμονο άσπρο χαρτί,

λαχταριστό άσπρο χαρτί.

Η π ο ί η σ η σ τ η Δ ε υ τ έ ρ α Π α ρ ο υ σ ί α

Και ν’ αποτύχει κατά κόσμον

εκεί θα μας λογαριαστεί.

Και ν’ αποτύχει κατά κόσμον

εκεί θα ‘ναι απ’ τα κυριότερα ελαφρυντικά μας.

Π ε ρ ί π ο ι ή σ ε ω ς

«Κυτάχτε τώρα τον Κωστάκη!

Θαρρεί πως κάτι είναι που γράφει.

Τη μια μιμείται Καρυωτάκη,

την άλλη Έλιοτ ή Καβάφη».

Ποιος αν του πω θα καταλάβει

πως ο Καβάφης κι ο Έλιοτ με μιμήθηκαν,

μονάχα που έτυχεν απλώς και μου προηγήθηκαν;

Π ρ ο ς π ο ι η τ ή ν

Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε.

Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις,

Γιατί τις ηνώχλησες;

Η π ο ί η σ η ε ξ η γ ε ί

Εγώ άλλα φωνήεντα έχω,

Άλλα σύμφωνα,

Άλλες τελείες, άλλα θαυμαστικά, άλλα ερωτηματικά.

ΑΝΕΣΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ

Ο π ο ι η τ ή ς

 

Είχε ανεβεί στην πιο ψηλή κορφή

κι η φωνή του, λευκό πουλί στον ουρανό.

Στους πρόποδες μυρμήγκιαζε πλήθος αμέτρητο

άκουγαν τη φωνή κι ολοένα ανέβαιναν

μίκραινε ο κύκλος και κρατούσαν ξύλα

μαχαίρια κράταγαν και πέτρες και πλησίαζαν

ακούγονταν κραυγές σκοτώστε τον

να πέφτουν άρχισαν μετά οι πρώτες πέτρες

λάμψαν στον ήλιο τα μαχαίρια

κατάλαβε το τέλος του.

Όμως η φωνή του,

λευκό πουλί πέταγε πάνω απ’ τα κεφάλια τους

και δεν τη φτάναν οι κραυγές και τα μαχαίρια.

ΠΕΜΠΤΗ, ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΑΚΟΜΑ

Το μενού σήμερα, έχει τα εξής πιάτα ημέρας :

1 με 2 : «MΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑ» . Ο ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, η ψυχή του MUZINE, του πιο όμορφου και καλαίσθητου μουσικού περιοδικού που βγήκε ποτέ στη χώρα μας, ανοίγει τα μάτια του κι ανοίγει την μέρα μας με μουσικές πανέμορφες, χωρίς πολλά λόγια, με πολλά δώρα κάθε λογής και πολύ γενναιοδωρία. Μουσική και καλή καρδιά.

2 με 4: «RIDERS ON THE STORM» .Oλοκαίνουργια εκπομπή. Όταν ο Alex Dunkel Γουλές συνάντησε τον x fingers crossed Γερονικόλα Δημήτρη το όραμα της ερτζιανής συνύπαρξης άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Για να μην πλατειάζουμε με το οδοιπορικό του καθενός μέσα στα χρόνια θα σταθούμε στο κοινό παρόν και μέλλον εν γένει, καθώς και στην πραγματική αγάπη για τη μουσικούλα, τον ουσιαστικό λόγο του εγχειρήματος. Τα υπόλοιπα στον αέρα..

4 με 6 : «025» / ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΑΝΟΥΔΑΚΗΣ. πας καλά παιδί μου? δεν έμαθες ακόμα ότι το αντίδοτο στην κρίση είναι ο ClipArt Radio? όχι όχι μη λες χαζά δεν το γράφει ο γιατρός στα συμπληρώματα διατροφής ναι ναι και ιχνοστοιχεία μετάλλων και ορυκτά και ginseng και ουφ με ζάλισες ρε τι καταλαβαίνεις τώρα θα σου διαβάσω τις οδηγίες από το κινητό μου τελειώνει κι η κάρτα έμπα και δες το clipartradio.gr και να σου πω άμα δεν μπαίνεις στο chat κάνεις μισές δουλειές το λέει και το κουτί απέξω δεν ολοκληρώνεις άντε ρε χαχαχα άντε να χαθείς πρωί πρωί χαχαχα σταμάτα ρε ναι είναι και κούκλες και κούκλοι και φωνάρες μπαίνεις εκεί που λέει συνεργάτες θα σταματήσεις τώρα εγώ σου μιλάω σοβ χαχαχα όχι πρέπει να το πάρεις πακέτο άμα θες αποτελέσματα δε διαλέγεις να σου πω μου τελειώνει η κα……………….

6 με 8 : «Darling». Η Έλενα Τριαντάφυλλου έχει μόνο γλυκές κουβέντες και τρυφερές μουσικές για τολμηρούς, για γενναίους, για όμορφους και μοιραίους, για ανθρώπους με ανοικτή καρδιά, με ανοικτό μυαλό, με ανοικτά αυτάκια και μπόλικη αυτάρκεια.

8 με 10: «ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ» Μια δίωρη περιπλάνηση σε μουσικά μονοπάτια που έχουμε περπατήσει και έχουμε αγαπήσει, σε μονοπάτια καλά κρυμμένα που ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑ σας αποκαλύπτονται, ….. A Walk On The Wild Side!!! γιατί η Μουσική Είναι Μια. Μέσα από χιλιάδες βινύλια και CD στο ρόλο του οδηγού και εξερευνητή ο Σπύρος Χήρας. ……..All Aboard!!!

10 με 12: «Countdown to Zero» (μια “επιστημονική” εκπομπή) ο Γρηγόρης Κοσσυβάκης (aka Gregory the Sonic) θα εξερευνά τους δρόμους του γκαράζ, της ψυχεδέλειας αλλά και των μουσικών που οδήγησαν εκεί, η πήγασαν από εκεί με σκοπό ν’ αποδείξει την διαχρονικότητα του είδους και το πως, πολλά μουσικά κινήματα στην ουσία βασίστηκαν σε αυτό τον τρόπο έκφρασης. Το βασικό συστατικό του είδους βέβαια και το σημαντικότερο της εκπομπής , θα είναι το fun! fun! fun!

12 με 2: «EΛΑ ΣΤΟΝ ΘΕΙΟ» . Ο θρυλικός Θείος Νώντας μαζί σας, σαν ένας μεταμεσονύκτιος Δον Κιχώτης σας κρατά συντροφιά με μουσική, θα σας πει τη τύχη σας στο φλιτζάνι του καφέ, θα βρει δύο λόγια παρηγοριάς για όσα συμβαίνουν γύρω μας και γενικώς θα σας πει ιστορίες, απ΄αυτές που έλεγαν οι παππούδες στα εγγόνια μπροστά από το τζάκι, τις κρύες και μοναχικές νύχτες… σε έκτακτη εμφάνιση στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα ο ξεπεσμένος αγενής Βαρόνος Όρσον.

Αν δεν μπορείτε να μας δείτε
Ακούστε μας
Αν δεν μπορείτε να μας ακούσετε
Φανταστείτε μας

ΜΙΑΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΨΙΘΥΡΟΙ

Το μενού σήμερα, έχει τα εξής πιάτα ημέρας :

1 με 2 : «MΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑ» . Ο ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, η ψυχή του MUZINE, του πιο όμορφου και καλαίσθητου μουσικού περιοδικού που βγήκε ποτέ στη χώρα μας, ανοίγει τα μάτια του κι ανοίγει την μέρα μας με μουσικές πανέμορφες, χωρίς πολλά λόγια, με πολλά δώρα κάθε λογής και πολύ γενναιοδωρία. Μουσική και καλή καρδιά.

2 με 4 : «ΤΕΧΝΗΕΝΤΩΣ» . Η εκπομπή που αγαπήσαμε μέσα από το διαδίκτυο, το πιο ψύχραιμο ηχητικό ταξίδι των ημερών μας, το «Τεχνηέντως» του Αυγουστίνου Ζενάκου, που έχουμε τη τιμή να αναμεταδίδουμε σε συνεργασία με το μοναδικό έγκυρο πόρταλ το www.thepressproject.gr και την πιο ρομαντική δημοσιογραφική παρουσία στη πεζή ζωή μας και τους σκοτεινούς κι άραχνους καιρούς μας

4 με 6 : «ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ». Ο σεμνός και πολυτάλαντος Άκης Καπράνος, επηρεασμένος από το ντοκιμαντέρ για τον Σένα, πατάει γκάζια σε έρημα τοπία
με πανέμορφους ουρανούς κι ανοικτούς ορίζοντες.

6 με 8 : «SO MANY ΑFTERNOONS» η Dana Nuanc ανακαλύπτει καινούργιους και παλαιότερους ήχους της ελληνικής μουσικής σκηνής και τους αναμειγνύει με αγαπημένα ακούσματα, συνεντεύξεις των δημιουργών τους και νέα για ενδιαφέρουσες συναυλίες και events της εβδομάδας που έρχεται.

8 με 10 : «TA ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ»/ ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ένα γνήσια όμορφο παιδί της μουσικής, κοιτά τον κόσμο γύρω του και τον στολίζει με καλόγουστες μουσικές, ελπίζοντας να κρυφτεί η ασχήμια των ημερών μας, δίνοντας μας ταυτόχρονα κουράγιο να αντέξουμε τα χειρότερα…

10 με 12: «Floating in Space» / ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΝΑΤΣΗ. Αν υποθέσουμε οτι η μουσική σε μεταφέρει απο ένα σημείο Α σε ένα σημείο Β με κατεύθυνση προς τα πάνω, τότε μπορεί να θεωρηθεί διανυσματικό μέγεθος? Κι αν ο πυρετός αυξάνεται από ένα βαθμό Α σε ένα βαθμό Β με ίδια κατεύθυνση, μπορεί να θεωρηθεί επίσης διανυσματικό μέγεθος? Και με ίδια κατεύθυνση, τα δύο υποτιθέμενα αυτά διανύσματα είναι άραγε ίσα? Η μουσικη και ο πυρετος? Και σε ποιά κλίμακα τα μετράς? Και ο Τέλλος Φίλης πού πήγε αφού είναι Τετάρτη? Δεν καταλαβαίνω τίποτα. And I Βlame it on the Boogie…

12 με 2 : «ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ» / ΒΑΡΟΝΟΣ ΟΡΣΟΝ. έρχεται η χειρότερη εκπομπή όλων των εποχών από την ανακάλυψη του ραδιοφώνου μέχρι και σήμερα, με περγαμηνές αθλιότητας, φαυλότητας και ξιπασμού. Μια ευκαιρία να ανακαλύψετε ότι και τα «χειρότερα» ζουν και βασιλεύουν στις μέρες μας κι ότι τα φυλακτά, οι προσευχές και οι βασκανίες είναι μάλλον άχρηστες μπροστά στον ανείπωτο τρόμο του έξω από εδώ.

Αν δεν μπορείτε να μας δείτε
Ακούστε μας

Αν δεν μπορείτε να μας ακούσετε
Φανταστείτε μας

ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΟΣ

... Ήταν η χρονιά όπου ετελείωνα τις εργαστηριακές μου σπουδές στη ζωγραφική. Μαθήτευα πλησίον του Κωνσταντίνου Παρθένη, και το εύρισκα άπρεπο απέναντι στον σεβαστό κι’ αγαπητό δάσκαλο να θέλω να εκδηλωθώ προσωπικά, και μάλιστα σε διαφορετική «σχολή», τον υπερρεαλισμό, την στιγμή που καταρτιζόμουνα κοντά του για το μελλούμενο καλλιτεχνικιό μου στάδιο. Δεν πιστεύω να ήτανε και αντίθετο στην επιθυμία του μεγάλου Παρθένη να βλέπη τους μαθητάς του, μετά το πέρας, όμως, των σπουδών τους, να παίρνουν τον δικό τους δρόμο, σύμφωνα με την ιδιαίτερή τους διάθεση και τις ιδιαίτερές τους κλίσεις.

Όταν ο χαριτωμένος ποιητής Απόστολος Μελαχρινός, προχωρημένο πια το καλοκαίρι του 1938, μου εζήτησε ποιήματα για ναν τα περιλάβη σε τεύχος του περιοδικού του «Κύκλος», τότε το μποpoύσα, και του έδωσα αρκετά της παραγωγής μου εκείνης της χpoνιάς, να διαλέξη όσα ήθελε. Του ήρεσαν τόσο («Τα αρέσω», μου είπεν αυτολεξεί), όπου, όχι μόνο δημοσίεψε πολλά στο αμέσως επόμενο τεύχος του «Κύκλου», αλλά προσφέρθηκε και επέμεινε και να βγάλη σε βιβλίo, πάλι στις εκδόσεις του «Κύκλου», όλα όσα του είχα δώσει. Ο ευγενής αυτός άνθρωπος κάθησε μαζί μου και κάναμε τη σελιδοποίηση. Ύστερα φpόντισε τη στoιχειoθέτηση. Αρκετά στoιχειοθέτησε και με το ίδιο του το χέpι – δεν θα την ξεχάσω ποτε αυτή τη μεγάλη τιμή που μου έyινε – καθώς είχε εγκατεστημένο το τυπογραφείο του «Κύκλου» σ’ ένα δωμάτιo της τότε κατoικίας του, στην οδό Δαιδάλoυ. Ο αλησμόνητος Mελαχρινός φρόντισε ιδιαιτέρως το τύπωμα: μετά από τον διopθωτή, διάλεξε και τον καλύτερο πιεστή που μπορούσε να βρεθή στην Αθήνα εκείνο τον καιρό. Επέμενε, μάλιστα, γα το εξώφυλλο και για την εσωτεpική πρώτη σελίδα του τίτλου να χρησιμοποιηθούν δυο χρωμάτων μελάνια. Και το βιβλίo παpoυσιάστηκε, ένα, ή το πολύ, δυο μήνες ύστερ’ από το περιoδικό.

Ήδη είχαμε προανακρούσματα από την κυκλοφορία του περιoδικoύ. Αλλά, με την εμφάνιση) του βιβλίου, το «σκάνδαλο» το εκσπάσαν υπερέβαινε όχι μόνο κάθε τι το ανάλογο που είχε ποτέ φανερωθεί στα ελληνικά γράμματα, αλλά και τις προβλέψεις τής πιo τολμηρής φαντασίας. Αστραπιαίως έλαβε τέτoιαν ένταση και τέτoιες διαστάσεις, που κι’ ο ίδιος ο «ανάδoχος» μου, ο Mελαχρινός, τα έχασε. Αυτός, όπου με κανένα τρόπο δεν μπορούμε να πούμε ότι του έλειψε ποτέ η λεβεντιά. Δεν ανήγγειλε την έκδοση ούτε, ποτέ, περιέλαβε το βιβλίο στους καταλόγους των εκδόσεων του «Κύκλου», που δημοσίευε τακτικά, πίσω, στο εξώφυλλο του περιoδικoύ.

Το δημιουργηθέν σκάνδαλο κι’ η επακoλoυθήσασα κατακραυγή εναντίον μου δεν μπορώ να πω πως δεν με έθιξαν, βαθύτατα. Η βίαιη κακoμεταχείρισις σαν υπoδoχή μιας γνήσιας προσφοράς είναι, το λιγώτεpo, σκληρά άδικη. Περιoδικά, εφημερίδες, le premier chien coiffe venu, παρωδούσαν και αναδημοσίευαν, κοροϊδευτικά, τα πoιήματά μου. Mια δε εφημερίδα, από τις μεγάλες, δεν θuμούμαι τώρα πoιά, αυθαδέστατα, ποδοπατώντας κάθε ιδέα πνευματικής, τέλος πάντων, ιδιοκτησίας, αναδημοσίευσε, σε μια ή δυο συνέχειες… ολόκληρο το βιβλίo! Συνοδεία, πάντοτε, χλευαστιxών και κακεντρεχών, όσο κι’ επιπόλαιων, σχολίων.

Ποτέ δεν μ’ ενδιέφερε η φήμη, η δόξα. Μόνος πόθος μου: να περνώ πάντα απαρατήρητος, αν δεν το μπορούσα ευxάριστoς, ανάμεσα στους συγκαιρινούς μου «συνοδίτας». Kι’ όμως άκουσα κι’ αυτή την κουβέντα, που μου εξετόξευσε, δεν ξέρω πια σε τι φύλλο, αγανακτισμένος «φιλολογικός» του συνεργάτrις: «Εγγονόπουλε, πάψε πια να βασανίζεσαι και να μας βασανίζης»
Αν η ζωή μου είναι αφιερωμένη στη ζωγραφική και στην ποίηση, είναι γιατί η ζωγραφική και η ποίησις με παρηγορούν και με διασκεδάζουν. Έτσι και τότε, παρ’ όλη την απογοήτευσή μου, εξακολουθούσα ανελλιπώς να ζωγραφίζω, «να γράφω»* ποιήματα.

[...]

Σημειωτέον ότι στο μεταξύ ο πόλεμος είχε φθάσει πια ως εδώ. Στρατεύθηκα και με έστειλαν στην πρώτη γραμμή, στην «γραμμή πυρός», όπου με βαστήξανε πεισματάρικα, μέχρι το τέλος των επιχειρήσεων. Δίχως καμμιάν ανάπαυλα, αν εξαιρέσω ένα αρκετά βασανιστικό «ιντερμέδιo» στη «Διλοχία Πειραιώς», απλούν «πειθαρχικόν λόχον». Γιατί κανείς δεν αγνοεί ότι, ιδιαίτερα στην περίοδο της όντως αλησμovήτoυ «4ης Αυγούστου», ο όρος «διανοούμενος» συνεπήγετο και την έννοια του «υπόπτου». Ύστερα απο φονικότατη μάχη, στις 13 Απριλίου 1941, συνελήφθην αιχμάλωτος, κρατήθηκα, με τους συναδέλφους μου, παρανόμως, απο τους Γερμανούς, σε στρατόπεδο «εργασίας αιχμαλώτων», δραπέτευσα, αλώνισα, με τα πόδια, πάνω από την μισήν Ελλάδα, και τέλος επέστρεψα εις τα ίδια. Η εχθρότης και τα «rires jaunes» διατηρόνταν ακόμη αναλλοίωτα, και διετηρήθησαν μέχρι την εποχή του «Μπολιβάρ». Το ποίημα άρεσε στην τότε νεολαία και, σιγά-σιγά, η κατάσταση άρχισε να μαλακώνη. Ίσαμε το σημείο να μου απονεμηθή, το 1958, απο το Υπουργείο Παιδείας, το «Α’ βραβείο ποιήσεως» για την εκδοθείσα τον προηγούμενο χρόνο συλλογή μου, αλλά και «δια την προτέραν ποιητικήν προσφοράν» μου. Eίvαι η μόνη τιμή πού μου έγινε ποτέ από το επίσημο κράτος. Με ξάφνιασε δε διπλά, γιατί πρώτον δεν είχα κάμει καμιάν αίτηση και, ως το συνηθίζω, κανένα διάβημα, γι’ αυτό το σκοπό, αλλά και γιατί τα περισσότερα μέλη της Επιτpoπής δεν ήσαν φίλοι της δουλειάς μου, και πολλά εξακολουθούν να μην είναι και σήμερα.
Είπα πιο πάνω, ότι οι βιαιότητες των εναντίον μου επιθέσεων δεν με σταματήσανε ποσώς από του να ζωγραφίζω και να «γράφω» ποιήματα. Δεν μπορώ όμως να πω ότι δεν με δυσκόλεψαν,και πολύ μάλιστα, στη ζωή μου*. Καθώς δεν είμαι «οικονομικώς ανεξάρτητος» και μη έχοντας ικανότητα καμιά γι’ αυτά που λεν «διπλωματίες», εργάστηκα συνεχώς, σκληρά, ως υπάλληλος, χωρίς να λείψω ούτε στιγμή. Για να εξασφαλίσω και την ελευθερία μου, και τον λίγο καιρό, και τα ακόμη λιγώτερα μέσα που μου επέτρεψαν να εργαστώ καλλιτεχνικά. Ένας Θεός ξέρει τι απαιτητική, τι πολυδάπανη είναι η ζωγραφική επιστήμη. Τον Μαικήνα δεν τον συνάντησα ποτέ. Υπήρξα καλός υπάλληλος κι αυτό μου το επιτρέπουν ναν το πω τα διάφορα πιστοποιητικά «ικανοποιήσεως» των κατά καιρούς, λίγων ευτυχώς, εργοδοτών μου. Εύκολο να φανταστή κανείς με τι επιεική διάθεση οι διάφοροι εργοδόται είχαν την όρεξη να του εξασφαλίσουν «τα προς το ζην», σε υφιστάμενο που είχε την φήμη του ποιητού, και μάλιστα του «σκανδαλώδους ποιητού»! Ένας-δυo μου εφέρθηκαν και αφάνταστα σκληρά. Σήμερα, η πείρα μου μου επιτρέπει ναν το πω, με απόλυτη ευθύνη, πως, στον τόπο μας, και μάλιστα στα χρόνια τα δικά μας, η εκτίμησις εκδηλώνεται με αμείλικτη καταδίωξη. Πιστεύω πως, παλαιότερα, τον πνευματικό άνθρωπο, η νεο-ελληνική κοινωνία τον περιέβαλλε μόνο μ’ απόλυτη αδιαφορία, δίχως μίσος.

[...]

Αν εσώθηκα, αυτό το χρωστώ στους ελάχιστους φίλους που μου παραστάθηκαν. Και, προ πάντων, σε δύο μεγάλους που μ’ ευεργετήσανε ποικιλοτρόπως, και για τους οποίους πρέπει να πω εδώ την μεγάλη μου ευγνωμοσύνη. Εννοώ τον μεγάλο ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη και τον μεγάλο ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκo.

Ο Κωνσταντίνος Παρθένης είναι ένας πραγματικά μεγάλος ζωγράφος. Ένας από τους πιο μεγάλους τής εποχής μας και συνεπώς όλων των εποχών. Ευτύχησα να σπουδάσω κοντά του. Έτσι, όχι μόνο επωφελήθηκα της υπέροχης διδασκαλίας του: ότι γνωρίζω στη ζωγραφική το οφείλω, αποκλειστικά, σ’ αυτόν. Αλλά, ταυτόχρονα, μου επετράπη να γνωρίσω τον άνδρα και να εμψυχωθώ, για όλη μου τη ζωή, έναν άνθρωπο υψηλόφρονα, ευθύ, άτεγκτο και ανεπηρέαστο στο δρόμο τής αρετής, μεγάλης καλλιεργείας, αφάνταστου ψυχικού πλούτου και μεγαλείου, κομψότατο, απέραντα καλό,* έναν αληθινό αριστοκράτη του πνεύματος και της ζωής.

Τα ίδια έχω να πω και για τον Ανδρέα Εμπειρίκo. Ευτύχησα, επίσης, να γνωρίσω κάπως από κοντά τον μεγάλο ποιητή. Πάντοτε με έθελξαν και με γοήτευσαν και με παρηγόρησαν στη ζωή (να η αποστολή της ποιήσεως!), τα υπέροχα έργα του. Τα ποιήματά του, καθώς και όλα του τα γραπτά, είναι προϊόντα μιας μεγάλης φαντασίας, ενός πάρα πολύ πλουσίου πνευματικού και ψυχικού κόσμου, μιας άψογης όσο και βαθειάς γνώσης του ωραίου και του καλού. Τα έργα του και η ζωή του τοποθετούν τον Ανδρέα Εμπειρίκo, ισάξιο, πλάι σ’ έναν Σολωμό, σ’ έναν Baudelaire, σ’ έναν Lautreamont, σ’ έναν Δάντη. Ό άνδρας, ακριβώς όπως ο Παρθένης: υπέροχος. Πρέπει να ειπωθή το ίδιο και γι’ αυτόν όπως και για τον μεγάλο ζωγράφο: ένας αριστοκράτης του πνεύματος και της ζωής.
Τον Εμπειρίκo ευγνωμονώ και γι’ άλλο κάτι: είναι ο πρώτος που, στο μεγάλο σάλο, σήκωσε θαραλλέα τη φωνή και διαμαρτυρήθηκε για τον άδικο κατατρεγμό μου. Και επέβαλε σιωπή. Γιατί ποτέ δεν έστερξε την ψευτιά και την αδικία. Πάντοτε στάθηκε έτοιμος να υπερασπίση ό,τι θεωρούσε σωστό και δίκαιο, και να στηλιτεύσει κάθε τι που έβλεπε άδικο, ή απλώς κακό. Απίστευτα ανιδιοτελής, ποτέ ο ίδιος δεν καταδέχτηκε μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές, όπως συνηθίζεται, ευρύτατα, εδώ κι αλλού. Όμοια με τον Παρθένη, δουλεύει μεσ’ στην καθαρή χαρά, κι’ είναι το έργο τους και μόνο, και των δυονώ, που θαν τους τοποθετήσει, ασφαλώς και ακόπως, στη θέση που κατέχει δικαιωματικά ο καθείς τους και στον ελληνικό ορίζοντα και στον παγκόσμιο: μια από τις πρώτες. …

Νίκος Εγγονόπουλος (1907-1985)

* Το κείμενο είναι από το βιβλίο Νίκου Εγγονόπουλου
“Μη ομιλείτε εις τον οδηγόν = Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής”
εκδ. Ίκαρος, 1966

Είπαν…

Λένα Εγγονοπούλου : Έλεγε: «Ο άνθρωπος πρέπει να είναι αυθεντικός, ελεύθερος». Στην πεποίθησή του αυτή πιστεύω ότι οφείλεται και η καταδίωξή του. Δεν υποτασσόταν σε τίποτε. Και ιδιαίτερα στο χρήμα. Σήμερα, βέβαια, η καταδίωξη αυτή μου φαίνεται πολύ φυσική. Αυτά που έδειχνε στη ζωγραφική και στην ποίησή του έμοιαζαν παράλογα. Ήταν ρηξικέλευθα, επαναστατικά. Με ποια μέσα, στα 1938, θα μπορούσε να τα επιβάλει; ‘Όταν, μάλιστα, κοινωνικά ήταν ένας απλός γραφιάς; Ο διασυρμός έφτασε μέχρι το θέατρο. Κορόιδευαν στίχους του Εμπειρίκου και του Εγγονόπουλου. Ο Εμπειρίκος το ‘παιρνε πιο ελαφριά. Ο Νίκος έβλεπε να ποδοπατούν αυτό που είχε δημιουργήσει με το αίμα της καρδιάς του. Μου ‘λεγε χαρακτηριστικά: «Προσπαθώ να μπω στη μάζα και δεν μπορώ».

Ανδρέας Εμπειρίκος: .Νικόλαε Εγγονόπουλε, σε αυτόν τον κόσμον δύο είναι τα μεγαλείτερα και πιο πολύτιμα στοιχεία. Ο Έρωτας και το Σπαθί. Όλα τα άλλα έρχονται κατόπιν και τελευταίο απ’ όλα η κριτική. Η πραγματικά μεγάλη ποίησις είναι καμωμένη βασικά από αυτά τα πρωταρχικά και κορυφαία στοιχεία. Εσύ είσαι πραγματικά μεγάλος ποιητής. Άσε, λοιπόν, να λεν οι άλλοι ό,τι θέλουν. Νικόλαε Εγγονόπουλε, βράχε τραχύτατε του Ελμπασάν, και πράσινη απαλή δαντέλλα του Βοσπόρου, σε χαιρετώ αλβανιστί, με το δεξί μου χέρι εμπρός εις την καρδιά, και τη θερμή παλάμη μου απλωμένη παράλληλα στο οιονδήποτε χώμα που πατώ.

Οδυσσέας Ελύτης : Ο Εγγονόπουλος είχε κατορθώσει να συνδυάζει την επαναστατική γραμμή μαζί με την καλώς εννοούμενη αριστοκρατικότητα. Δεν ήταν εύκολος στις γνωριμίες. Στις δέκα περιπτώσεις ήταν βέβαιο πως θα σε προγγίξει. Και όχι διόλου μειώνοντας την ευγένεια, που ήταν έμφυτη, αλλ’ αυξάνοντας απεναντίας τον σαρκασμό. Κρατήθηκε μέσα σε μιαν αδιάλειπτη φτώχεια, με την αξιοπρέπεια αληθινού πρίγκηπα. Τους επαίνους τούς απόστεργε όσο και τις λοιδορίες. Κοκκινοπρόσωπος, με φωτεινά μάτια και φωνή εξαιρετικά υποβλητική, φορούσε μόνιμα ένα λεπτό χρυσό αλυσιδάκι στο λαιμό κι ένα χρυσό δαχτυλίδι στο δείκτη του δεξιού χεριού, που ήταν αδύνατο να μην το παρατηρήσεις, είτε όταν σου μιλούσε -οπόταν συνόδευε την ομιλία του με μεγάλες ιερατικές χειρονομίες-, είτε όταν σώπαινε και ακινητούσε με τεντωμένο δάχτυλο, ίδια καθώς στις φιγούρες που ζωγράφιζε.

Μίλτος Σαχτούρης : Ο Εγγονόπουλος, εκτός από το μεγάλο ταλέντο του στην ποίηση και τη ζωγραφική, ήταν κι ένας σοφός. Μπορούσε να σου μιλήσει με την απαράμιλλη γοητεία του για χίλια-δυο πράγματα. Ήξερε να σου πει για τον πιο ασήμαντο Φλαμανδό ζωγράφο, είχε μνήμη τεράστια κι αγάπη μεγάλη για τους λίγους, τους μεγάλους σαν κι αυτόν δημιουργούς. Αυτός μου μίλησε πρώτη φορά για τη σκληρή αλλά και μεγάλη μοίρα του Σεζάν. Ο Σεζάν και ο Παρθένης ήταν οι θεοί του. Για τον Παρθένη, που υπήρξε και δάσκαλός του, μιλούσε με θαυμασμό και μαζί με μια περίεργη τρυφερότητα. Με την ίδια τρυφερότητα μιλούσε και για τον ποιητή Λάμπρο Πορφύρα, που τον γνώρισε και προσωπικά. Από τους συγχρόνους του αγαπούσε και θαύμαζε τον Ανδρέα Εμπειρίκο, με τον οποίο συνδεόταν με στενή φιλία. Ακόμα, πολύ εκτιμούσε τον Φώτη Κόντογλου.

Ε. Χ. Γονατάς : Ο Εγγονόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος δάσκαλός μου. «Δάσκαλος» του άρεσε να αυτοαποκαλείται, όχι με την έννοια του μαέστρου, αλλά του ταπεινού δασκάλου που θέλει να φωτίσει ψυχές. Τον είχα γνωρίσει το ’53, πάνω στο πλοίο για τη Βενετία, εκείνος πήγαινε για την Μπιενάλε. Για πολλά χρόνια μάς συνέδεσε ένας δεσμός φιλικού σεβασμού και θαυμασμού μαθητή προς δάσκαλο. Του οφείλω πολλά. Εκείνος έστρεψε την προσοχή μου προς λησμονημένους συγγραφείς ή σε όχι και τόσο γνωστά έργα τους. Εκείνος μου σύστησε την ποίηση του Λασκαράτου -ήξερα μόνο τα πεζά-, τις ιστορίες του Χότζα, την Ιστορία δύο μελλονύμφων του Μαντζόνι, αλλά και τα σημειωματάρια του Ντα Βίντσι, τα ημερολόγια του Ντελακρουά, τον Γιαννούλη Χαλεπά. Για τη ζωγραφική, τα ελληνικά σπίτια, τη λογοτεχνία οι γνώσεις του ήταν απέραντες και τις εξυπηρετούσε μια θαυμάσια μνήμη. Είχε όμως και μια μεγαλειώδη, απλουστευτική μέθοδο να σε διδάσκει, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντάς σε. Σε ενέπνεε.

Νάνος Βαλαωρίτης : Θυμάμαι όταν ο Εγγονόπουλος διάβαζε στην κατοχή τον «Μπολιβάρ» του στο σπίτι του Εμπειρίκου, μ’ έπιασε ένα ακατάσχετο γέλιο όταν έφτασε ο ποιητής στην κατακλείδα του ποιήματος, στο στίχο «Μπολιβάρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας». Το γέλιο αυτό δεν ήταν προσβολή εναντίον του ποιήματος, αλλά κομπλιμέντο. Το ποίημα είχε συσσωρεύσει μέσα μου μια ένταση, που οφείλονταν εν μέρει στο παράδοξο περιεχόμενό του, και εν μέρει στον αμίμητο τόνο φωνής με τον οποίο το απήγγειλε ο ποιητής, έναν συγκρατημένο ειρωνικό σαρκασμό. Ο Εγγονόπουλος, κατεξοχήν ποιητής στα όρια του χιούμορ και του τραγικά ρομαντικού, του σοβαροφανούς αστείου, είπε ίσως την πιο χαρακτηριστική φράση υπερρεαλιστικού μαύρου χιούμορ όταν τον ρώτησαν τι σκεπτόταν για το θάνατο σε μια πρόσφατη συνέντευξη: «Λυπάμαι, απάντησε, πως όταν πεθάνω θα πάψω να είμαι έλλην πολίτης».

Ανδρέας Καραντώνης : Δεν είναι η επικαιρότητα της Ελευθερίας που χρωματίζει ζωηρότερα το ποίημα Μπολιβάρ και μας το κάνει ακόμη πιο αγαπητό, μα η τέχνη του Εγγονόπουλου είναι που έκαμε απροσδόκητα ποιητική την επικαιρότητα της Ελευθερίας. Η ελευθερία, η επανάσταση, καμωμένες ποίηση από ένα υπερρεαλιστή, ποια μοναδική εξαίρεση ανάμεσα σε λογής απόπειρες, δημοκόπων θεματογράφων ή απλοϊκών ρουτινιέριδων του στίχου που ακολουθούνε τυφλά τα προγράμματα και τα συνθήματα της στρατευόμενης λογοτεχνίας! Γιατί ο Μπολιβάρ είναι το πρώτο σύγχρονο ελληνικό μαζί και παγκόσμιο ποίημα της ορμέμφυτης και οργανικής ανάτασής μας προς την Ελευθερία, το πρώτο στην περιοχή της ποίησης, αβίαστο και αυθόρμητο αγκάλιασμα των πόθων μας και των ιδανικών μας, με το ζωντανό, το πλαστικό, το επιβλητικό είδωλο της Ελευθερίας, ενσαρκωμένο ελληνικότατα από τον Εγγονόπουλο στη μορφή του Σίμωνα Μπολιβάρ, του αδάμαστου θεμελιωτή και πρωταθλητή της Νοτιοαμερικανικής ανεξαρτησίας.

Σωτήρης Σόρογκας : Πιστεύω πως το έργο του Εγγονόπουλου αντανακλά με εξαιρετική πιστότητα τη ζωή του και κατ’ επέκταση τον περίγυρό της ως τις οντολογικές της πηγές. Ήταν ο ίδιος ένα ποίημά του ή ένας πίνακας. Ζούσε τον κάθε λόγο του, την κάθε κίνησή του, μέσα στην υπερβατικότητα ενός παράφορου ανορθολογισμού. Χωρίς δισταγμό θα έλεγα ότι ο πυρήνας μια τέτοιας βίωσης καθοριζόταν στον Εγγονόπουλο από μια ιδιαζούσης μορφής συνειδητή και ελεγχόμενη απελπισία, που εστιαζόταν στον «παραλογισμό του θανάτου». Γι’ αυτό και συχνά έλεγε πως στο βάθος «η τέχνη είναι μια διαμαρτυρία για τον θάνατο», όταν δεν είναι μόνο «μια σιγοψιθυριστή εξομολόγηση προς ανθρώπους ευγενικούς». Μ’ άλλα λόγια, η ζωή και η τέχνη στον Εγγονόπουλο ήταν απολύτως ταυτισμένες σε μια στάση ποιητικής ώσμωσης του κόσμου, που συναιρούσε το γήινο με το επουράνιο και το εμμενές με το υπερβατικό.

Ερριέττη Εγγονοπούλου : Θυμάμαι ότι και βιβλία που δεν του άρεσαν καθόλου ή δεν του προκαλούσαν το παραμικρό ενδιαφέρον, κι αυτά ακόμη δεν μπορούσε να τα θεωρήσει ανάξια και να τα πετάξει στα απορρίμματα. Έβλεπε πίσω από τις σελίδες τους τον κόπο του συγγραφέα, έστω κι αν αυτός ο κόπος δεν είχε οδηγήσει πουθενά. Όταν έβγαινε λοιπόν στον περίπατό του -και η αλήθεια είναι πως απολάμβανε την πεζοπορία, ενώ ποτέ του δεν έμαθε να οδηγεί αυτοκίνητο- άφηνε ένα από αυτά τα βιβλία πάνω σε κάποιο παγκάκι, προσεχτικά, σχεδόν τρυφερά. «Ποιος ξέρει», έλεγε. «Μπορεί να το βρει κάποιος που να του αρέσει».

Η επιλογή των αποσπασμάτων από μαρτυρίες, κρίσεις και σχόλια για τον Νίκο Εγγονόπουλο και το έργο του, έγινε από την επετειακή έκδοση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου «2007 Εκατό χρόνια από τη γέννησή του / Ν. Εγγονόπουλος / ”η αγάπη είναι ο μόνος τρόπος.”».

Η ΣΙΩΠΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ

Αν η σιωπή ταιριάζει και στον σοφό, άραγε πόσες φορές περισσότερο ταιριάζει στον ανόητο
Ταλμούντ

Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής
Άγνωστος

Ας είναι ευλογημένη η σιωπή! Γιατί μέσα σ’ αυτήν θα μ’ ακούσεις να μιλώ
Γκιμπράν Χαλίλ

Ασφαλώς, οι υποθέσεις των ανθρώπων θα ήσαν πιο ευτυχισμένες, αν η δύναμη των ανθρώπων να σιωπούν ήταν ίση με την δύναμη τους να μιλούν. Η πείρα, όμως, περισσότερο από αρκετά μας διδάσκει ότι οι άνθρωποι δεν ελέγχουν τίποτε με τόση δυσκολία όσο τη γλώσσα τους
Σπινόζα Μπ.

Αυτοί που έχουν τη γνώση, δε μιλούν. Αυτοί που μιλούν, δεν έχουν γνώση
Λαο Τσι

Αυτός που μιλάει δεν ξέρει. Αυτός που ξέρει δεν μιλάει
Λάο Τσε

Αυτός που ξέρει να σιωπά, απλώς δεν μπορεί να μιλήσει σωστά
Γιενς Βάλτερ

Αυτός που όταν έχει άδικο σιωπά, είναι σοφός. Αυτός που σιωπά, αν και ξέρει πως έχει δίκιο, είναι παντρεμένος
Σω Μπέρναρντ

Για μια θυσία που κάνεις επιβάλλεται η σιγή
Ευριπίδης

Για να επιβάλεις τη σιωπή σε ένα πρόσωπο, σίγα πρώτος εσύ
Σενέκας

Για όσα δεν μπορούμε να μιλήσουμε, καλύτερα να μένουμε σιωπηλοί (Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen)
Βιτγκενστάιν Λούντβιχ

Γνήσιος έπαινος για τη γυναίκα είναι η σιωπή
Ευριπίδης

Γυναιξί σιγή κόσμον φέει (Η σιωπή στολίζει τις γυναίκες)
Σοφοκλής

Δεν υπάρχει πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ ερωτευμένων, όταν και οι δυο σιωπούν
Τουρνιέ Α.

Δεν υπάρχει τόσο ταπεινωτική απάντηση, όσο η περιφρονητική σιωπή
Ντε Μονταίν

Εάν η γυναίκα δεν ξέρει τι να πει, το μόνο σίγουρο είναι πως δε θα σιωπήσει
Μάμτσιτς Μ.

Εάν θέλεις να ζεις σε ειρήνη, μη βλέπεις τίποτα, μην ακούς τίποτα, σιώπα
Ιταλική παροιμία

Εάν μόνο ακούτε τα ειπωμένα, τότε είστε ένας μαθητής. Ακούτε τις λέξεις και χάνετε την σιωπή. Εκείνη τη στιγμή που θ’ αρχίσετε ν’ ακούτε τη σιωπή, τότε θα γίνεστε ένας μυημένος, αληθινός μαθητής
Όσσο

Εάν στην ερώτησή σας απάντησα με σιωπή, αυτό σημαίνει ότι είμαι σίγουρος πως ερμηνεύοντας αυτήν την σιωπή θα βρείτε την πιο σωστή απάντηση παρά ακούγοντας τη “σωστότερη” απάντησή μου Σοϊλεμεζίδης Γ.

Εάν το Α είναι η επιτυχία στη ζωή, τότε το Α ισούται με χ συν ψ συν z. Το χ είναι η εργασία, το ψ είναι το παιχνίδι και το z είναι να κρατάς το στόμα σου κλειστό
Αϊνστάιν

Εκεί που πολύ μιλάνε η σιωπή γίνεται αρετή
Τοϊσιμπέκοφ Μπ.

Εκείνος που έχει υπάκουα γλώσσα συνήθως σιωπά
Λετς Σ.

Έμαθα να σιωπώ απ’ τον φλύαρο, να είμαι επιεικής απ’ τον φανατικό, έμαθα την καλοσύνη απ’ τον μοχθηρό, αλλά όσο και παράξενο να φαίνετε δε νιώθω ούτε μια στάλα ευγνωμοσύνης στους δασκάλους μου
Ντζεμπράν Ντ.

Η αλήθεια σιωπά όταν μιλάνε τα λεφτά
Ρώσικη παροιμία

Η αληθινή λύπη φέρνει σιγή στην καρδιά. Η χαρά έχει τους φίλους της και η λύπη τη μοναξιά της Άγνωστος

Η αμαρτία γράφει ιστορία. Η καλοσύνη σιωπά
Λούθηρος

Η ανομία εξιστορείται, η αγαθότητα σιγά
Γκαίτε

Η αξία αναμφιβόλως χάνει όταν περιαυτολογεί, αλλά και όταν σιωπεί ακαίρως, δεν ωφελεί
Αιγινίτης Δ.

Η βαθειά επικοινωνία συμβαίνει μέσα στη σιωπή, όχι μέσα από λέξεις
Άγνωστος

Η Γνώση είναι ένα παιδί που έκανε μια ανακάλυψη και με κραυγές χαράς τρέχει στους δρόμους. Ενώ η Σοφία διατηρεί την ανακάλυψη της μες στη βαθιά σιωπή
Αουρομπίντο Σ.

Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή να λες κάτι καλύτερο από την σιωπή ή να σωπαίνεις)
Ευριπίδης

Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε (Ή νας λες κάτι που αξίζει περισσότερο απ’ τη σιωπή, ή αλλιώς σιώπα!)
Μένανδρος

Η λευκή σελίδα ποθεί τη λέξη, η λέξη το θραύσμα το θραύσμα τη σιωπή η σιωπή το ποίημα της σιωπής το ποίημα της σιωπής, τη λευκή σελίδα
Βλαβιανός Χ.

Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να παραμένεις σιωπηλός, ενώ μιλάς
Άγνωστος

Η μουσική εκφράζει αυτά που θα’ταν καλύτερο να αποσιωπηθούν
Σούμαν Κλάρα

Η ουσία του διαλογισμού είναι στο να είσαι τόσο σιωπηλός, ώστε να μη υπάρχει κάποια παραμικρή κίνηση της σκέψης, για να μη μπουν κάποιες λέξεις μεταξύ σας και της πραγματικότητας, για να μείνετε πραγματικά μόνος. Αυτή η μοναχικότητα, αυτή η καθαρότητα, αυτό το ξάστερο ουρανό της ύπαρξής σας είναι ο αληθινός διαλογισμός
Όσσο

Ή πρέπει να σιωπήσεις, ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή
Πυθαγόρας

Η σιωπή είναι βαθιά σαν την αιωνιότητα, τα λόγια ρηχά σαν το χρόνο
Καρλάιλ Τομας

Η σιωπή είναι βαθιά σαν την Αιωνιότητα. Η ομιλία ρηχή σαν τον Χρόνο
Καρλάιλ Τ.

Η σιωπή είναι βουβή, όμως υπάρχουν και εκρηκτικές σιωπές
Άγνωστος

Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δε θα σε προδώσει
Κομφούκιος

Η σιωπή είναι η πιο τέλεια έκφραση της περιφρόνησης
Σω Μπ.

Η σιωπή είναι η συνέχεια των επιχειρημάτων με άλλα μέσα
Τσε Γκεβάρα Ε.

Η σιωπή είναι μια αξεπέραστη απάντηση
Άγνωστος

Η σιωπή είναι μια αρετή που μπορεί κάποτε να αποβεί εγκληματική
Ντε Μαρινιάκ

Η σιωπή είναι μια μορφή ομιλίας, που δε ζητάει απάντηση, είναι κοφτή, κρύα και σκληρή
Άγνωστος

Η σιωπή είναι πιο μουσική απ’ οποιοδήποτε τραγούδι
Ροσσέτι Χ.

Η σιωπή είναι σοφία, από εκεί εκπορεύεται κάθε σοφία, αν το μωρό του τρυγονιού δε γουργούριζε δε θα τραβούσε κοντά του το μωρό του φιδιού που τριγυρίζει
Μεντζντούμπ

Η σιωπή είναι τα αγία των αγίων της σοφίας: εκεί φυλάνε όχι μόνο τα μυστικά, αλλά και τα ελαττώματα Ζαχαρίε Κ.

Η σιωπή είναι το πλέον ακαταμάχητο επιχείρημα
Μπίλλινγκς Τζ.

Η σιωπή είναι το στολίδι του σοφού και το προσωπείο του βλάκα
Αραβική παροιμία

Η σιωπή είπε τα σοφότερα και υψηλότερα λόγια
Άγνωστος

Η σιωπή θα μας σώσει από το άδικο, αλλά θα μας στερήσει τη δυνατότητα να έχουμε δίκαιο.
Στραβίνσκι Ι.

Η σιωπή μερικές φορές σημαίνει πολύ αυστηρή κριτική
Μπάκστον Τσ.

Η σιωπηλή γυναίκα είναι δώρο Θεού
Γαλλική παροιμία

Η σιωπηρή πράξη είναι καλύτερη από την ανώφελη λέξη
Άγνωστος

Η σοφία αποτελείται από δυο μέρη: πρώτα, να έχεις να πεις πολλά και δεύτερο, να μην πεις τίποτα Άγνωστος

Η συζήτηση διδάσκει, η σιωπή μορφώνει
Άγνωστος

Η συμφορά είναι φιλοσοφία σιωπηλή
Δημητρακόπουλος Π.

Η τέχνη να μιλάς έχει ως φυσική συμπλήρωση την επιστήμη να σιωπάς
Τοϊσιμπέκοφ Μπ.

Η φλυαρία των ΜΜΕ είναι η υπεραξία της σιωπής μας
Άγνωστος

Θα γνωρίσει το μυστικό του Αόρατου μόνο εκείνος που είναι ικανός να κλείσει τα χείλη του και να μείνει σιωπηλός
Ρουμί

Καλύτερα να αποκαλύψεις την εξυπνάδα σου σιωπηλά, παρά μιλώντας
Σοπενάουερ Α.

Καλύτερα να σιωπάς αν δεν έχεις κανόνι
Ινδική παροιμία

Καμιά εκδίκηση δεν μπορεί να συγκριθεί με σιωπηλή περιφρόνηση, επειδή αυτή αποτελεί θάψιμο του συκοφάντη στη λάσπη της δικής του μηδαμινότητας
Γρασιάν Μπ.

Κανείς ανόητος δεν ξέρει ποτέ πότε πρέπει να σιωπά
Άγνωστος

Κατά τη δικτατορία οι άνθρωποι σιωπούν, κατά την δημοκρατία σωπαίνουν
Βιγκούσιν Α.

Κλειστό το στόμα / Σιωπή (Acqua in bocca)
Ιταλική Παροιμία

Μάζεψα τα πιο όμορφα, τα πιο σοφά Λόγια, για να κατανοήσω πως στην κορυφή της ομορφιάς, της αρμονίας και της σοφίας βρίσκεται η Σιωπή
Σοϊλεμεζίδης Γ.

Μάθε ν’ ακούς τη σιωπή μέσα σου και να ξέρεις ότι καθετί σ’ αυτή τη ζωή έχει κάποιο σκοπό. Δεν υπάρχουν λάθη, ούτε συμπτώσεις, καθετί που συμβαίνει είναι ένα δώρο που μας δίνεται για να μάθουμε κάτι απ’ αυτό Kubler – Ross Elisabet

Μάλιστα, μπορείς έξυπνα να μιλάς, όμως καλύτερα είναι έξυπνα να σιωπάς
Πλούταρχος

Με την άδικη πατρίδα σου να συμπεριφέρεσαι όπως με την μητρυιά: να σιωπάς
Πυθαγόρας

Μεγαλιώδης η σιγή, ανούσια όλα τα άλλα
Ντε Βινύ Αλφρέ

Μείνε σιωπηλός, μη σκέπτεσαι, και όλα θα γίνουν κατανοητά Σ
εγκαν Γιαντσι (Σοσαν Καντσι)

Μερικές φορές η σιωπή είναι πιο πολυσήμαντη και υψηλή, παρά η πιο ευγενική και εκφραστική ευγλωττία Άντισον Ντ.

Μη λέγεις πάντοτε όσα γνωρίζεις. Αλλά γνώριζε πάντοτε τα όσα λέγεις
Σωκράτης

Μόνον η σιωπή είναι ωραίο πράγμα. Όλα τα άλλα είναι αδυναμία
Ντε Βινύ

Να είσαι περήφανος, αυστηρός. Μην ζητήσεις καμιά παρηγοριά από κανέναν, υπόφερε σιωπηλά Ντοστογιέφσκι

Να σιωπά εκείνος που έδωσε, να μιλάει εκείνος που πήρε.
Θερβάντες

Να’ναι ευλογημένοι όσοι, ενώ δεν έχουν τίποτα να πουν, κρατούν το στόμα τους κλειστό
Βαλεντιν Καρλ

Ο βλάκας λάμπει από εξυπνάδα, όσο διατηρεί τη σιωπή
Άγνωστος

Ο διαλογισμός σου δίνει την τόλμη να είσαι σιωπηλός, μόνος…και ευτυχισμένος
Όσσο

Ο δρόμος για την τελειότητα είναι αυτός της σιωπής
‘Αγνωστος

Ο ένας σιωπά γιατί δεν έχει να πει τίποτα, ο άλλος, γιατί σκέφτεται.
Λέων Τολστόι

Ο κάθε άνθρωπος που έχει την ικανότητα να απολαμβάνει τη σιωπή, δε θα μπορέσει ποτέ να γίνει πολιτικός. Ούτε θα τον επισκεφθεί η σκέψη να γίνει πρωθυπουργός. Αυτό δεν είναι για τους ανθρώπους που διαλογίζονται, είναι για μετριότητες.
Όσσο

Ο καλύτερος κήρυκας είναι ο μύρμηγκας, γιατί δε μιλάει
Άγνωστος

Ο ρήτορας Ισοκράτης ζήτησε διπλή αμοιβή από τον Καρεώνα που ήταν φλύαρος και ήθελε να σπουδάσει κοντά του. Και όταν αυτός του ζήτησε τον λόγο, ο Ισοκράτης είπε, τον ένα μισθό για να μάθεις να μιλάς και τον άλλο για να μάθεις να σιωπάς
Ισοκράτης

Ο σιωπηλός λόγος είναι ο εκφραστικότερος
Κουζέν

Ο σοφός φίλος μου είχε μερικές αναλαμπές σιωπής, που έκαναν τη συζήτηση μαζί του απολαυστική
Σμιθ Σ.

Οι γονείς, μας μαθαίνουν να μιλάμε, ενώ ο κόσμος, μας μαθαίνει να σιωπούμε
Τσεχικό ρητό

Οι λέξεις είναι απλώς το δοχείο. Η σιωπή είναι το περιεχόμενο
Οσσό

Οι μικρές λύπες είναι φλύαρες, η μεγάλη οδύνη είναι σιωπηλή
Σενέκας

Οι σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό κι απ’ το τραγούδι: τη σιωπή τους.
Κάφκα Φ.

Οι σιωπές κάνουν τις πραγματικές συζητήσεις μεταξύ φίλων. Αυτό που μετράει δεν είναι το να μιλάς, αλλά το να μη χρειάζεται να μιλήσεις
Βιετναμέζικη παροιμία

Οι σοφοί άνθρωποι συνήθως σιωπούν. Όταν όμως που κάτι, τους αντιλαμβανόμαστε από τη δυσάρεστη μυρωδιά του στόματός τους
Ζάπα Φρανκ

Όλες οι μεγάλες απολαύσεις είναι σιωπηλές
Άγνωστος

Όλοι μιλούν. Κανένας δεν μιλά για τη σιωπή. Γι’ αυτό έχουν χάσει την αξία τους τα λόγια
Άγνωστος

Όσο βαθύτερη είναι η λύπη, τόσο λιγότερο φωνάζει
Ταλμούδ

Όσο μια λέξη μένει ανείπωτη, είσαι ο αφέντης της, μόλις την ξεστομίσεις, γίνεσαι σκλάβος της
Γκάμπριολ Ιμπν

Όταν μιλάς οι λέξεις πρέπει να είναι καλύτερες από την σιωπή.
Λέων Τολστόι

Όταν ο μικρός άνθρωπος αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο, κάνει πολλές ερωτήσεις. Όταν μεγαλώνει, αρχίζει να μιλάει πολύ. Και μόνο όταν ο άνθρωπος κατανοεί την ευφράδεια της σιωπής, τότε γένεται ενήλικος
Άγνωστος

Όταν οι αυτόπτες μάρτυρες σιωπούν τότε γεννιούνται οι μύθοι
Έρεμπουργκ Η.

Ουδέν εστιν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ο δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον
(Τίποτε απ’ αυτά που απ’ έξω μπαίνουν μέσα στον άνθρωπο, δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο. Αυτά όμως που βγαίνουν μέσα από τον άνθρωπο, αυτά τον κάνουν ακάθαρτο) Ιησούς Χριστός
κατά Μάρκον 7:15

Πολλές φορές λυπήθηκα για αυτά που είπα, άλλα ελάχιστες φορές μετάνιωσα που κράτησα τη σιωπή Ακινάτης Θ.

Πότε πότε, βρισκόμενος πάνω στην σκηνή μπορείς ν’ ακούσεις τον καλύτερο ήχο που μπορεί ν’ ακούσει κάθε ηθοποιός. Αυτόν τον ήχο είναι αδύνατον ν’ ακούσεις στον κινηματόγραφο ή στην τηλεόραση. Είναι ο ήχος μιας θαυμάσιας, βαθιάς σιωπής, που σημαίνει πως πέτυχες τον στόχο
Βίντερς Σ.

Πρέπει να έχει κανείς άπειρο πνεύμα για να σιωπά πάντοτε και ελάχιστη κρίση για να μιλά διαρκώς. Ενα άδειο βαρέλι κάνει περισσότερο θόρυβο από ένα βαρέλι γεμάτο

Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. Τα λόγια εμποδίζουν να βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή.
Ρουμί

Προτιμώ ο λαός μου να σιωπά, παρά να μιλάει
Αμίν Ίντι

Πρώτα τρεις φορές σκέψου και μετά μην πεις τίποτα
Ρενιέ Α.

Σε δυό περιστάσεις ο λόγος είναι προτιμότερος της σιωπής. Όταν κάποιος γνωρίζει τι θα πει και όταν είναι ανάγκη να μιλήσει
Ισοκράτης

Σιγή και μοναξιά είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής
Κλεάνθης

Σιγή και μοναχικότητα είναι οι καλύτεροι φίλοι της ψυχής
Λονγκφέλλοου Χ.

Σιωπάς καλύτερα, παρά μιλάς
Ταλμούντ

Σιωπή: εκείνο που κάνει την συνηθισμένη γυναίκα μυστηριώδη. Βεβαίως, αν δεν είναι βουβή
Καζακέβιτς Α.

Σιωπηλότητα και σεμνότητα: προσόντα πολύ χρήσιμα για την κουβέντα
Ντε Μονταίν

Στον έρωτα περισσότερο ωφελεί η σιωπή, παρά ο λόγος
Άγνωστος

Στους ανόητους η απάντηση είναι η σιωπή
Αλ Μααλί Ου.

Συνήθως ο σοφός σιωπάει όχι γιατί δεν έχει να πει τίποτα, αλλά γιατί έχει να σκεφτεί κάτι

Τοϊσιμπέκοφ Μπ.

Συχνά είναι καλύτερα να σωπάσεις και να σε νομίσουν βλάκα, παρά να μιλήσεις και να μην αμφιβάλλουν γι’ αυτό
Άγνωστος

Τα μάτια της σιωπηλής καρδιάς βλέπουν σε μέγα βάθος και τα αυτιά του σιωπηλού μυαλού ακούνε θαύματα ανείπωτα
Άγιος Ησύχιος της Ιερουσαλήμ

Τα πιο απάνθρωπα ψέματα λέγονται συνήθως, με σιωπή
Στήβενσον Ρ.

Τα φρόνιμα παιδιά φροντίζουν να σιωπούν
Αρχαίο ρητό

Τέχνη: διάλογος, όπου ο συνομιλητής σιωπάει

Λαντάου Γ.

Το 80 τοις εκατόν των προβλημάτων της ζωής θα εξαφανίζονταν, αν μπορούσαμε να αναγκάζουμε τον εαυτό μας να καθίσει και να σιωπήσει.
Κούλριτζ Κ.

Το αίσθημα της Πατρίδας πρέπει να είναι λιγομίλητο και συγκρατημένο, χωρίς κούνημα των χεριών και χωρίς το ξεπέταγμα μπροστά απ’ όλους. Το αίσθημα της Πατρίδας είναι μια Μεγάλη Ζεστή Σιωπή
Ρόζανοφ Β.

Το βάθος της αγάπης δεν μπορείς να το εκφράσεις ούτε με τα λόγια, ούτε με τη σιωπή
Ντουρακόφ καθηγητής

Το καλύτερο είναι η σιωπή. Το αμέσως καλύτερο είναι η αγάπη, η ποίηση, το τραγούδι
Όσσο

Το καλύτερο επιχείρημα στην λογομαχία με τον κουφό και τυφλό είναι η σιωπή
Χάνιν Λ.

Το να μιλάς είναι ασήμι. Αλλά η σιωπή είναι χρυσός
Κέλλερ Γκόττφριντ

Το πρόβλημα των ζευγαριών είναι σε γενικές γραμμές αυτό: Οι στιγμές της σιωπής σιγά σιγά αυξάνονται, μέχρι που η σιγή γίνεται απόλυτη
Ντεπαρντιέ Ζεράρ

Το ραδιόφωνο είναι ένα αυτόματο όπλο που πυροβολεί αδιάκοπα τη σιωπή
Πίκαρντ Μ.

Το σπανιώτερο και περισσότερο αναγκαίο τάλαντο είναι να μιλάμε όταν πρέπει και να γνωρίζουμε να σιωπούμε
Μπουαλώ

Το τέλμα του Συλλογισμού μου είναι καλυμμένο με βούρκο της Σιωπής. Πότε πότε το διαταράσσει ο κοασμός του Γνωμικού και ο ανόητος βάτραχος της Σκέψης κρύβεται μες στο βάθος της Σιωπηρής Συγκέντρωσης
Ποντβόντνι Α.

Τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον κρίνουμε μόνο από τον τρόπο που ομιλεί, αλλά από τον τρόπο που σωπαίνει
Κόλτον

ΠΕΜΠΤΗ : ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ;

Το μενού σήμερα, έχει τα εξής πιάτα ημέρας :

1 με 2 : «MΟΛΙΣ ΞΥΠΝΗΣΑ» . Ο ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, η ψυχή του MUZINE, του πιο όμορφου και καλαίσθητου μουσικού περιοδικού που βγήκε ποτέ στη χώρα μας, ανοίγει τα μάτια του κι ανοίγει την μέρα μας με μουσικές πανέμορφες, χωρίς πολλά λόγια, με πολλά δώρα κάθε λογής και πολύ γενναιοδωρία. Μουσική και καλή καρδιά.

2 με 4: «RIDERS ON THE STORM» .Oλοκαίνουργια εκπομπή. Όταν ο Alex Dunkel Γουλές συνάντησε τον x fingers crossed Γερονικόλα Δημήτρη το όραμα της ερτζιανής συνύπαρξης άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Για να μην πλατειάζουμε με το οδοιπορικό του καθενός μέσα στα χρόνια θα σταθούμε στο κοινό παρόν και μέλλον εν γένει, καθώς και στην πραγματική αγάπη για τη μουσικούλα, τον ουσιαστικό λόγο του εγχειρήματος. Τα υπόλοιπα στον αέρα..

4 με 6 : «025» / ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΑΝΟΥΔΑΚΗΣ. πας καλά παιδί μου? δεν έμαθες ακόμα ότι το αντίδοτο στην κρίση είναι ο ClipArt Radio? όχι όχι μη λες χαζά δεν το γράφει ο γιατρός στα συμπληρώματα διατροφής ναι ναι και ιχνοστοιχεία μετάλλων και ορυκτά και ginseng και ουφ με ζάλισες ρε τι καταλαβαίνεις τώρα θα σου διαβάσω τις οδηγίες από το κινητό μου τελειώνει κι η κάρτα έμπα και δες το clipartradio.gr και να σου πω άμα δεν μπαίνεις στο chat κάνεις μισές δουλειές το λέει και το κουτί απέξω δεν ολοκληρώνεις άντε ρε χαχαχα άντε να χαθείς πρωί πρωί χαχαχα σταμάτα ρε ναι είναι και κούκλες και κούκλοι και φωνάρες μπαίνεις εκεί που λέει συνεργάτες θα σταματήσεις τώρα εγώ σου μιλάω σοβ χαχαχα όχι πρέπει να το πάρεις πακέτο άμα θες αποτελέσματα δε διαλέγεις να σου πω μου τελειώνει η κα……………….

6 με 8 : «Darling». Η Έλενα Τριαντάφυλλου έχει μόνο γλυκές κουβέντες και τρυφερές μουσικές για τολμηρούς, για γενναίους, για όμορφους και μοιραίους, για ανθρώπους με ανοικτή καρδιά, με ανοικτό μυαλό, με ανοικτά αυτάκια και μπόλικη αυτάρκεια.

8 με 10: «ΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙ ΧΑΣΑΜΕ» Μια δίωρη περιπλάνηση σε μουσικά μονοπάτια που έχουμε περπατήσει και έχουμε αγαπήσει, σε μονοπάτια καλά κρυμμένα που ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΑ σας αποκαλύπτονται, ….. A Walk On The Wild Side!!! γιατί η Μουσική Είναι Μια. Μέσα από χιλιάδες βινύλια και CD στο ρόλο του οδηγού και εξερευνητή ο Σπύρος Χήρας. ……..All Aboard!!!

10 με 12: «Countdown to Zero» (μια “επιστημονική” εκπομπή) ο Γρηγόρης Κοσσυβάκης (aka Gregory the Sonic) θα εξερευνά τους δρόμους του γκαράζ, της ψυχεδέλειας αλλά και των μουσικών που οδήγησαν εκεί, η πήγασαν από εκεί με σκοπό ν’ αποδείξει την διαχρονικότητα του είδους και το πως, πολλά μουσικά κινήματα στην ουσία βασίστηκαν σε αυτό τον τρόπο έκφρασης. Το βασικό συστατικό του είδους βέβαια και το σημαντικότερο της εκπομπής , θα είναι το fun! fun! fun!

12 με 2: «EΛΑ ΣΤΟΝ ΘΕΙΟ» . Ο θρυλικός Θείος Νώντας μαζί σας, σαν ένας μεταμεσονύκτιος Δον Κιχώτης σας κρατά συντροφιά με μουσική, θα σας πει τη τύχη σας στο φλιτζάνι του καφέ, θα βρει δύο λόγια παρηγοριάς για όσα συμβαίνουν γύρω μας και γενικώς θα σας πει ιστορίες, απ΄αυτές που έλεγαν οι παππούδες στα εγγόνια μπροστά από το τζάκι, τις κρύες και μοναχικές νύχτες… σε έκτακτη εμφάνιση στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα ο ξεπεσμένος αγενής Βαρόνος Όρσον.

Αν δεν μπορείτε να μας δείτε
Ακούστε μας

Αν δεν μπορείτε να μας ακούσετε
Φανταστείτε μας