Η φιλία ανυψώνει, συγχωρεί,
«ου ζηλοί, ου ζητεί τα εαυτής!»
Στο Αφγανιστάν χτυπάει
όλμος τον Ηλία Κατσιφώλη και το πόδι του κρέμεται από
μία πέτσα. Και τον φορτώνεται ο Χρήστος Φατούρος από
το Τουρκολέκα και πίσω τούς κυνηγάνε οι Ταλιμπάν.
Κανονικά, με τέτοιο φόρτωμα δεν προλαβαίνει να φτάσει
στη Δύναμη του ΟΗΕ. Και αντί ν’ αφήσει τον Κατσιφώλη
και να τρέξει να σωθεί, προτιμάει να πεθάνει μαζί του.
Δε πεθαίνει! Διότι μόλις τούς φτάνουν οι Ταλιμπάν
βγαίνει η Δύναμη του ΟΗΕ και τους διώχνει! Στο χειρουργείο
οι γιατροί σώζουν το πόδι τού Κατσιφώλη!
Και γυρίζει στη Καλαμάτα καί κληρονομεί τα
τρία μαγαζιά και τις λίρες τού πατέρα του και διατρέφει
το Φατούρο αγογγύστως. «Χρήστο» τού λέει, «σού χρωστάω
τη ζωή μου. Εχουμε λεφτά, δε χρειάζεται να εργαστείς»!
Δεν εργάζεται.
Καί πάει στα λουτρά Ηραίας λόγω ρευματισμών
και βλέπει καλό στην υγεία αλλά ερωτεύεται τη δεκαοχτάχρονη
κόρη τού ξενοδόχου. Ζητάει το χέρι της, ο ξενοδόχος το δίνει
και τηλεφωνεί στο Φατούρο. Φτάνει ο Φατούρος με
μοτοσυκλέτα, φορτώνουν την κοπέλα στο καλάθι, περνούν
τού Παλούμπα, πέφτουνε νύχτα στο Λάδωνα και ίσια
Καλαμάτα.
Πρέπει να σού πώ, όταν τη βγάλαν στην πλατεία,
η κοινωνία τής Καλαμάτας έμεινε άφωνη! Μιλάμε για
τέτοια ομορφιά!
Ο πατέρας της πάει στην αστυνομία, του λένε:
«η κόρη σου είναι ενήλικη!»
Δεκαοχτώ!
Ο Κατσιφώλης ανοίγει σαλόνι, δεξιώσεις, γεύματα,
απογευματινά τέϊα. Μύθος! Ζεί την ευτυχία που μέχρι τότε
δεν είχε γνωρίσει.. Αλλά, άλλα η μοίρα τού ετοιμάζει.
Τη μικρή ερωτεύεται και ο Φατούρος!
Προσπαθεί να τής ξεφύγει! Πιάνει δουλειά στην
πλινθοποιία-κεραμοποιία Καρούτζου, όλη μέρα στη λάσπη.
Το μεσημέρι δε τρώει . Το βράδυ κάθεται κάτω απ’ το
ντεπόζιτο και οι στάλες σκάνε στο κεφάλι του!
Τη νύχτα κατεβαίνει στη θάλασσα και κολυμπάει
χίλια πεντακόσια μέσα (δείχνει) ..και χίλια πεντακόσια
έξω. Γυρίζει βρεμένος στο σπίτι και πέφτει για ύπνο στα
πλακάκια τής κουζίνας, χωρίς κουβέρτα!
Γιά ν’ αρπάξει πνευμονία!
Μιά παγωμένη νύχτα Ιανουαρίου
δε βγαίνει από τη θάλασσα!
Βλέπει μακρυά τα φώτα τής
Καλαμάτας. Ακούει τις νυχτερινές μουσικές, τα γέλια τών
ερωτευμένων. Βουρκώνει.. Όχι! Δε θα προδώσει το φίλο
του! Αφήνει τα χέρια του και η θάλασσα τον τραβάει στα
σκοτεινά βάθη. Η δολοφόνος αγάπη!
Αυτό το άϋλο πράγμα! Το ζείδωρο αεράκι που
αναδεύει τα μαλλιά των κοριτσιών! Μη σε πάρει από κάτω!
Μπρρρ! Κοντά να πάει και
μακρυά ναρθεί!
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΣΙΩΛΗ
από το θεατρικό του έργο
“ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΣΗ”
