ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΛΟΓΑΡΙΑΖΩ

Τι φιλαυτίες περιττες, τι εγωισμοι
τι ονειρα πνιγμενα στην αχλη της ματαιοδοξιας
που ολο τα οδηγανε, σφάγια ανυποψιαστα,
κατα που γερνει αιωνες τωρα άοκνα ο ηλιος.
Τι δοξες, τι τιμες, τι ματαια σχεδια
που εμειναν παντοτε ασαρκα ή πεθαιναν στα σπαργανα
αφου πλαστηκανε εν πληρει αγνοία του αναποδραστου.

Και τωρα να’μαι εδω, να ορρωδώ, μπροστα στη ιδια μου τη θέα
πεισματικα αρνουμενος ν’αποδεχτω
την πατροτητα του ιδιου μου του ειδωλου
αρνουμενος να αναγνωρισω αυτα τα χερια, για χερια μου
αυτα τα ματια, τα μαλλια, για ματια και μαλλια μου
κι αυτο το αυλακωμενο μετωπο πως ειναι μετωπο μου.

Κι ετσι κλεισμενος στα βουνα και μακρια απ’τη θαλασσα
αδυνατω να δω ονειρα του νερου και του πελαγους,
και μονάχα, καμια φορα, συσσωμη επιστρετεύοντας
την πανστρατια της σκεψης
ανακαλω στη μνημη κυματα και τα νεκρανασταινω
και με τα συναισθηματα μου κατασκευαζω τρικυμιες,
πλαθω παλιρροιες και αμπωτες.

Μα δεν μπορω να ειμαι ο ιδιος πια
-ποτε δεν θα’μαι ο ιδιος-
οταν απο το προσκλητηριο του μυαλου μου
λειπουν ανθρωποι,
κι οταν εχω κουραστει καθε που πεφτει ο ηλιος
να λογαριαζω απωλειες.

Χρηστου Φλουρη
επιλογή : Ορέστεια