ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙΡΟ

Αλλάζουν οι καιροί περνάν τα χρόνια
του κόσμου το ποτάμι είναι θολό
μα εγώ θα βγω στου ονείρου τα μπαλκόνια
για να σε ιδώ σκυμμένο στον πηλό
καράβια να κεντάς και χελιδόνια.
Ν. Γκάτσος

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές
Τη παρασυνηθισμένη και ξυνή φράση
«παλιές καλές μέρες, παλιές καλές εποχές»
Ή αγγλιστί “the good old days”
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ σας
Γιατί η εποχή των παπούδων μας
Ήταν καλύτερη
Από την δική μας;

Και μη πείτε το προφανές
«ότι τότε οι ρυθμοί
Της ζωής ήταν πιο χαλαροί,
Ενώ σήμερα…
Μπλα…
Μπλα…
Μπλα..»

Χαζομάρες!!!

Να μερικά ευεργετικά «βοηθήματα»

Η ΗΡΩΙΝΗ της BAYER
Από το 1890
Μέχρι το 1910
Η ηρωινή πουλιόταν
Στο ελεύθερο εμπόριο
Σαν μη εθιστικό
Υποκατάστατο της μορφίνης
Επίσης εδινόταν από γιατρούς
Στα παιδιά που υπέφεραν
Από έντονο βήχα

Η Metcalf ήταν μια από τις πολλές εταιρίες
που κυκλοφορούσαν στην αγορά
κρασί που περιείχε coca.
Όλοι έλεγαν ότι το κρασί αυτό
σε έκανε να αισθάνεσαι ευτυχισμένος
και ότι ήταν και πρώτης τάξεως φάρμακο
για πολλές ασθένειες

Το κρασί Mariani (1875)
ήταν το πιο διάσημο κρασί
με coca εκείνης της εποχής.
Ο πάπας Λέων ο 13ος κουβαλούσε
πάντα ένα μπουκάλι μαζί του.
Του άρεσε τόσο πολύ,
που είχε βραβεύσει τον παραγωγό του,
Angelo Mariani, με το χρυσό μετάλλιο του Βατικανού

Ποτό με κρασί κόκας από
Την Maltine Manufacturing
Company of New York
Συνιστούσαν ένα ποτήρι
με ή μετά το φαγητό για τους ενήλικες
και μισό ποτήρι για τα παιδιά

Η C.F. Boehringer & Soehne
(Mannheim, Germany)
ήταν παγκοσμίως η μεγαλύτερη εταιρία
παραγωγής προϊόντων
που περιείχαν κουινίνη και κοκαίνη

Δημοφιλές Διάλυμα οπίου
σε αλκοόλ, για το άσθμα

Ταμπλέτες κοκαΐνης (1900)
Δεν έλειπαν από την τσέπη
ηθοποιών, τραγουδιστών,
δασκάλων και ομιλητών,
επειδή γλύκαιναν τη φωνή.

Σταγόνες κοκαΐνης για τον πονόδοντο
Το 1885 ήταν πολύ δημοφιλείς στα παιδιά.
Εκτός από το ότι ανακούφιζαν τον πονόδοντο,
τα έκαναν κι ευτυχισμένα

Διάλυμα οπίου σε αλκοόλ
για ήσυχο ύπνο των βρεφών
και κατα συνέπεια
και των γονέων αυτών

Εξακολουθείτε να αναρωτιέστε
γιατί οι παππούδες μας
ήταν πιο ευτυχισμένοι
από ‘μας;

Ή όπως θα έλεγε ο ποιητής
κι εν προκειμένω ο Νίκος Γκάτσος:
να μπορώ σε τούτο το τεφτέρι
καϋμούς να συλλαβίζω της καρδιάς
με του παραμυθιού το πρώτο αστέρι