ΤΖΕΦΡΙ ΧΙΛ : ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τραγούδι του Σεπτεμβρίου

γεννήθηκε 19.6.32 -απελάθηκε 24.9.42

Ανεπιθύμητος μπορεί να ήσουν, ανέγγιχτος
δεν ήσουν.Δεν ξεχάστηκες
ή αγνοήθηκες την κατάλληλη στιγμή.

Όπως ήταν αναμενόμενο, πέθανες.Τα πράγματα βάδισαν
επαρκώς, ως προς αυτή την κατάληξη.
Σχεδόν τόσο πολύ Ζαικλόν και δερμάτινο,ευδιάκριτος
τρόμος,τόσες πολλές κοινότυπες κραυγές.

(έχω δημιουργήσει
ένα ελεγείο για εμένα
είναι αλήθεια)

Ο Σεπτέμβριος παχαίνει στις κληματαριές.Τριαντάφυλλα
ξεφλουδίζουν από τον τοίχο. Ο καπνός
άκακων φωτιών έρχεται στα μάτια μου.

Αυτό είναι πολύ. Αυτό είναι περισσότερο από το αρκετό.

Επιλογικό

Ροδο-λουσμένη αμμωνιακή
μεγάλη θεά
της μύχιας ενδυμασίας,
βάρβαρη και κομψή,

σχετικά με την αισθησιακή
αναγκαία απελπισία,
δες: υπάρχουν χειρότεροι καιροί,
αυτή η κενή πλατεία,

οι χάλκινες καμπούρες
της Γαίας και του Κρόνου’
πλημμύρες παχιού λιωμένου χιονιού
καταπίνουν τους τοκετούς τους.

Εικόνα μιας γέννησης

Θαλασσο-συντηρημένο, φορτωμένο με θαλασσινά λάφυρα,
Πλευρά, καρίνες, πληγές κοραλλιών,
Διαμελισμένα πρόσωπα, βραχύβια έλαια,
Εκβαλλόμενο στις έσχατες ακτές του κόσμου,

Ένα βουβό παιδί-βασιλιάς
Φθάνει στην δικαιωματική θέση του’ ξεκουράζεται,
Ανενόχλητο, μεταξύ αργοκίνητων φιδιών’ κτηνών
Με νύχια με σάρκα βουτυρωμένα. Στην συγκέντρωση

Κτηνώδους και συνήθης κακουχίας
Καλλιτεχνικοί άντρες εμφανίζονται να προσκυνούν
Και να καταρρέουν ‘ να αναγνωρίζουν
Οικεία σημεία’ να πιστεύουν τα ίδια τα μάτια τους.

Πάνω από το θαύμα,κάθε άκαμπτο κεφάλι,
Άγγελοι, τα αφύσικα φτερά τους προβαλλόμενα,
Παγώνουν σε μια στάση
Που θυμίζει τους νεκρούς.

Μεταφράζει ο Nίκος Παναγόπουλος